Met de toenemende vraag naar voedsel, neemt ook de vraag naar natuurlijke grondstoffen toe. Naar verwachting worden grond, water, fosfaat en fossiele grondstoffen steeds schaarser. Tegelijkertijd hebben wereldwijd veel mensen geen of slechte toegang tot voldoende en gezond voedsel. Volgens cijfers van de FAO hebben ruim 800 miljoen mensen dagelijks honger en zijn ruim 1 miljard mensen ondervoed. Daartegenover staat dat bijna 2 miljard mensen kampen met overgewicht, waarvan het aantal mensen met obesitas ruim 650 miljoen is.

We moeten toe naar een duurzamer voedselsysteem waarin natuurlijke grondstoffen maximaal worden benut en gezocht wordt naar circulaire oplossingen. De nieuwe generatie boeren, voedselproducenten en haar medewerkers moet zoeken naar vernieuwende productiemethoden om negatieve klimaatimpact te beperken. Goede scholing is hierin een vereiste. De route naar een duurzamer voedselsysteem vereist flexibiliteit en veerkracht om op korte en lange termijn te reageren op de impact van klimaatverandering en om de hierdoor ontstane kansen te benutten. Tegelijkertijd moet het beschikbare voedsel beter worden verdeeld, voedselverspilling zoveel mogelijk worden voorkomen en daarmee het onnodig verlies van grondstoffen. Om dit te realiseren, moet nauw worden samengewerkt met ketenpartners en andere stakeholders. Van producent tot consument, iedereen in de voedselketen heeft hierin een belangrijke rol te vervullen.  

Internationaal zijn diverse afspraken gemaakt om de gevolgen van klimaatverandering op te vangen en een verdere opwarming van de aarde te beperken. De afspraken uit het VN-Klimaatakkoord van Parijs (COP21) die vijf jaar geleden zijn gemaakt, gingen in 2020 in. Centraal hierin staat het terugdringen van de uitstoot van emissies. Ook Nederland heeft zich aan deze afspraken gecommitteerd en vertaald naar nationale doelstellingen. Van iedere sector wordt een inspanning verwacht, zo ook de veehouderij. Eind 2020 heeft de Europese Unie deze klimaatdoelstellingen nog eens aangescherpt. In 2030 moet de EU niet 40, maar 55 procent minder CO₂ uitstoten dan in 1990. Het is de vraag in hoeverre dit wordt doorvertaald naar de Nederlandse Klimaatwet.

Op het moment wordt in Europa kritisch gekeken naar veehouderij in relatie tot de milieuproblematiek. In het maatschappelijk debat ligt de focus met name op de kosten en impact van de productie van plantaardige voeding ten opzichte van voeding die ingrediënten van dierlijke oorsprong bevat. De verkleining van de Europese veestapel wordt als belangrijk onderdeel genoemd in het terugdringen van emissies en het behalen van de EU-doelstelling.

Hierbij wordt echter voorbijgegaan aan het feit dat Europa een aantal van de meest efficiënt producerende veesectoren ter wereld heeft, zo stelt het rapport ‘Future of EU livestock: how to contribute to a sustainable agricultural sector’, een rapport van de Europese Commissie gepubliceerd in juli 2020. Het rapport stelt dat juist moet worden voorkomen dat de productie (en de daarmee samenhangende effecten) van dierlijke eiwitten van Europa naar andere delen van de wereld wordt verplaatst, waar de productie minder efficiënt is met een hogere CO₂-voetafdruk tot gevolg. Innovatie moet het hart worden van de Europese veehouderij, zo stelt de Europese Commissie. Door in te zetten op technologische innovaties, kunnen de processen in dierlijke eiwitketens efficiënter en daarmee duurzamer worden gemaakt, waardoor ruimte overblijft voor natuur en biodiversiteit.